کار و تلاش شرط لازم برای موفقیت است…؟!
هنگامی که به موفقیت های بشریت توجه می نماییم در می یابیم که انسان گریزی از بهرمندی مداوم از علم، دانش و تکنولوژی نداشته و برای موفقیت و رسیدن به اهداف متعالی خود هر روز بیش از پیش به آن ها نیازمند است.
- اما براستی این راه حل های گره گشا در جهت حل و فصل مشکلات علمی، چگونه و از کجا به ذهن و تفکر این محققین و دانشمندان خطور می کند؟
آیا تنها با تلاش و جمع آوری اطلاعات علمیست که دانشمندان می توانند به این موفقیت ها نائل شوند؟
اگر این گونه است، چرا راه حل موجود، به ذهن یک یا چند نفر خاص خطور می نماید؟ - برای پاسخگویی به این سوالات، لازم است به مثال های زیر فکر کنیم:
آیا تا کنون پرواز دسته جمعی حشرات ریز را دیده اید؟
یا به حرکت منظم و مجدانه اسپرم ها توجه نموده اید؟ - واقعا چه نیرویی توانسته آن ها را چنین با انگیزه و پر انرژی به حرکت وا دارد؟
اگر به جهان پیرامون خود بنگریم و کمی تامل کنیم متوجه می شویم که انرژی و شعوری بنیادی بر جهان و عوامل آن حکم فرماست.
بعبارت دیگر؛ دانشمندی که یک دارو یا واکسنی را کشف می کند، قطعا شعور هستی به یاری او شتافته و بارقه ای نورانی در ذهنش ایجاد نموده است.
- پس برای موفقیت و دستیابی به نتیجه نهایی همواره دو شرط ضروری وجود دارد:
۱-کار و تلاش مستمر؛ به عنوان شرط لازم.
۲-اتصال و درخواست کمک از شعور حاکم بر هستی؛ به عنوان شرط کافی.
آری؛ هدف و مفهوم دعا، ارتباط، همراهی و همگامی با شعور هستیست تا آن جا که نورانیت حق، چشم دل و ذهنمان را روشن نماید.
